Villa Hurlebise (II)

Het bezoek aan Villa Hurlebise, n.a.v. de kunstmanifestatie Beaufort 04, was een openbaring. Na het bezoek aan zowat de hele villa, kwamen we in het gedeelte waar het conciërge-gezin woonde. Toen viel het pas op hoe klein dat deeltje was ... en het behang van ruim 40 jaar geleden er nog hangt. Tenminste, volgens dat onbetrouwbaar geheugen van mij.

Terwijl de villa over "chauffage", centrale verwarming, beschikte, werd de woonkamer van de huisbewaarders met een gaskachel verwarmd, bij aanvang wellicht een kolenkachel. Het conciërge-gedeelte beschikte over een eigen dienstingang, met een kleine afzonderlijke traphal. Die leidde op de eerste verdieping naar een grote keuken, die dan weer uitkwam op de grote centrale ontvangstruimte. In mijn beleving: 100% Upstairs Downstairs.

Het echtpaar Vanassche - Beele had twee dochters. Leon werkte als magazijnier in Nieuwpoort Stad, bij wat eens, een soort gezamenlijke aankoopcentrale voor en van verschillende kleine kruideniers uit de onmiddellijke regio, was. Begin jaren 70 werd dit magazijn de eerste 'Discount' van de streek. Kwam die Discount er omdat die kleine winkeltjes niet langer leefbaar waren, of werden die kruidenierszaken onrendabel omdat die nieuwe formule hen uit de markt prijsde?

Ons vader was van het tweede overtuigd. De verkoopprijzen van die nieuwe grote zaken lagen soms lager dan de inkoopprijs waarmee hij spullen kon aankopen. Logisch als je die producten, in vergelijking met een kleine zaak, tienvoudig of honderdvoudig tegelijk kunt aanschaffen. Onrechtvaardig in de beleving van ons vader.

Leon was een trouwe klant. Hij stond er elke zondagochtend, op het moment dat er nog weinig nog geen klanten binnenliepen. Hij kocht telkens zijn pakje sigaretten, Laurens 48, als ik het mij goed herinner. En 1 pakje. Of hij die 25 sigaretten dan netjes over een week spreidde, heb ik nooit geweten. Het ging ook niet om die sigaretten maar om het praatje met mijn vader. Leon en Maurice hadden het op zondagochtend over de voorbije week, over wat er op de 'Bings' gebeurde en wellicht ook over de 'jongens'. (Voor wie niet vertrouwd is met het West-Vlaams, wij bedoelen met jongens zonen én dochters.) 

Ik herinner van Leon vooral die decennialange vriendschap, zonder veel woorden, met kleine grapjes ... iets kostbaars. Het zelfde verhaal eigenlijk tussen mijn moeder en Henriette, de vrouw van Leon. Zij was, letterlijk en figuurlijk een sterke vrouw, hardwerkend en loyaal tegenover de familie Marcy. Wellicht waren ze elkaar ook dierbaar. Henriette had een groot hart en dat lag nogal eens op het puntje van haar tong, zij was rechttoe rechtaan eerlijk en ... hartelijk voor wie haar dierbaar was. En dat gold zeker ook tegenover Leontine, ons moeder.  Ook nadat de winkel gesloten en verkocht was en kort daarop ook Henriette en Leon verhuisden naar een een eigen huisje, hielden ze nauw contact met elkaar. Door een toeval konden ze allebei vanuit de eigen slaapkamer zien of de andere de rolluiken op een normaal tijdstip optrok of er iets aan de hand was. Dan belde de ene onmiddellijk de andere op. Tot ons moeder in 1996 naar Roeselare verhuisde. 

De term 'een mensj', zoals in de column van Kristien Bonneure (zie de blog van woensdag 27 november 2013), is zeker van toepassing op Henriette en Leon.

Voor zover ik weet leeft Henriette nog helder en wel, Leon stierf enkele jaren terug.

Eén detail heeft mij bij het bezoek aan het huis bijzonder getroffen. Op de vensterbank, in een klein kamertje achteraan het gebouw, stond een door de tijd aangevreten schoolfoto van de twee zonen uit het gezin Marcy. Ik schat de foto op +/- veertig jaar oud; Gerard (rechts, de oudste) en Damien, de jongste die Henriette bijzonder dierbaar was. Zowat het enige herkenbare spoor van de bewoners dat ik er nog aantrof.

Om de geschiedenis van Villa Hurlebise te vervolledigen nog vertellen dat het interieur door de BBC gebruikt werd voor de prestigieuze reeks Parade's End. In deze TV-serie was het de binnenkant van een Frans Hotel in Rouen, uiteraard tijdens Wereldoorlog I. Leuk om te weten dat o.m. Benedict Cumberbatch en Rebecca Hall er aan de slag waren.

N.a.v. de aankoop van deze villa door Stad Nieuwpoort verscheen er in het eigen informatieblad een interview met Henriette en haar dochter. Op pagina 19.

http://documents.nieuwpoort-digitaal.be/NUS/2011/Nieuwpoort_Uw_Stad_Editie_2011_nummer_4.pdf