Poëzie in de stad ...

Omdat er mij, na op mijn grenzen gebotst te zijn, nog wat tijd wordt gegund, herneem ik mijn blog. En wel op het punt waar ik een half jaar opgehouden ben, bij poëzie in de stad. Zo 'tjool' ik nogal eens door de buurt, de stad ...

Uitbreidingstraat - Berchem.

Veel graffiti op 'ongepaste plaatsen' zijn onleesbaar voor wie er niet mee vertrouwd is. Of  vormen een kreet van ongenoegen. Er zijn ook uitzonderingen en dit vind ik een hele mooie. Werken vanuit het hart, de enige opdracht die nog op mij wacht?!

Enkel huizen verder vind ik een origineel huisnummer-plaatje. Het gedicht komt met een klap binnen.

...

Het einde kan gerust zijn,

hoeft zich niet te haasten.

Na wat google vind ik de bron van deze verzen, het is een fragment uit een bundel 'Treinpoëzie' van Marc Boog. Het huis staat op enkele minuutjes lopen van Berchem-station.

Pure (spiegelbeeld-)beeld poëzie.

Het gedicht van Jan Van Nijlen dateert uit 1934. Het was de droom van wijlen Johan Anthierens om dit een plek te geven in een station. Dat gebeurde uiteindelijke in 2011 en wel in het Centraal Station van Antwerpen. De vormgeving is van Gert Dooreman.

Bericht aan de reizigers

Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen,
Dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.

Zit rustig en geduldig naast het open raam:
Gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.

Zoek in ‘t verleden weer uw frisse kinderogen,
Kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.

Al wat ge groeien ziet op ‘t zwarte voorjaarsland,
Wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.

Laat handelsreizigers over de filmcensuur
Hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.

Groet minzaam de stationchefs achter hun groen hekken,
Want zonder hun signaal zou nooit n trein vertrekken.

En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente
Van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,

Blijf kalm en open uw valies; put uit haar voorraad
En ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.

En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,
Waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,

Dan is het doel bereikt, dan leert ge eerst wat reizen
Betekent voor de dolaards en de ware wijzen.

Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,
Een doodgewone trein u voert naar ‘t hart van Rome.

(Dirk Van Esbroeck bracht op de LP "Van op de hoge brug" enkele gedichten van Jan Van Nijlen. Die zou ik nog wel eens op de kop willen tikken. Dirk Van Esbroeck overleed in 2007 op 61-jarige leeftijd.)

Gisteren waren Lut en ik (met de trein) in Brugge. Dat was genieten. Op de terugweg botsten we het volgende kunstwerk. Het schoot loodrecht naar binnen.

Ik ben in het verleden verschillende keren voorbij deze steen gelopen, ook gefotografeerd trouwens. Toen 'vond' ik dat een mooie uitspraak, nu 'is' het een duidelijke opdracht.