Wij wonen in een rijtjeshuis in de Karel Coggestraat in Berchem. Aan de overkant van de straat een grote lap grond waarop vroeger de Belgacom-gebouwen stonden. (Voor de oude Belgen: uit de tijd van het zgn. Baudrain-schandaal in de jaren 70.) Die gebouwen hebben plaats geruimd voor vier nieuwe complexen met nog flink wat bomen met daartussen een slordige open ruimte die op werkdagen als een informele parking fungeert.
Tot vanochtend.
Om 6 uur wakker geworden van een boomvretend monstertje dat met fikse tred de rij grote (15 tot 20 meter) kastanjelaars neerlegt.
Om 7 uur liggen de eerste gesneuvelde bomen klaar om afgevoerd te worden. De bomen stonden op een gesloten rij, de eerst twee of drie zijn reeds verdwenen ...
Om 18 uur kom ik thuis van mijn werk. De klus is geklaard. de bomen verdwenen. Enkel de mooie rij platanen die het perceel afbakenen bijven staan. De platanen die enkel weken terug drastisch gesnoeid werden. Zeven jaar lang keken we uit op een groene wal. Het voelt heel kaal en onwennig aan.
12 uur later, een wereld van verschil.
'k heb het eindelijk gelezen
BeantwoordenVerwijderenmet een fototoestel in de hand kan je meer delen dan alleen met woorden
als ik 's ochtends naar de net ontloken bladeren van de platanen kijk moedig ik ze aan, groei maar, elke dag een beetje meer
en ik bewonder de enkele vogel die ik hoor fluiten, laat er daar maar meer van komen
lut