Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is ...

De tijd dat ik geloofde dat het liedje Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is van Louis Neefs (1970), mee het verschil kon maken, ligt al lang (> 40 jaar !?) achter mij. Terwijl het zich diep in mijn genen genesteld heeft. Bijvoorbeeld wanneer er na de zomer van 2012 de volkstuintjes, op de hoek van de Frans Beckersstraat en de Filip Williotstraat in Berchem, compleet verdwijnen. 

Situatie december 2012, na de opruiming van de vollkstuintjes.

Op de luchtfoto's van de kaarten op mijn iPad kun je de tuintjes nog zien. Google Earth is  up to date, de nieuwe constructies-in-aanbouw staan er netjes op: seniorenflats en serviceflats. Als buurtbewoners worden we door de stad Antwerpen keurig geïnformeerd over de verschillende bouwfases. Als plus-vijftigers ontvangen we nodige info om er te gaan wonen. In het kader van de week van de (senioren-)zorg worden we uitgenodigd om een kijkje te gaan nemen ...

Vandaag is immers het eerste woonblok, op de afwerking na, klaar. De bouw van de volgende fase kondigt zich aan. Kan er mij overigens iemand vertellen wat Immotional Moments zijn? En hoe je die creëert?

Situatie op 16 maart 2014. 

Vorige week waren we dan ook bijzonder aangenaam verrast om te merken dat er ergens anders in de buurt nieuwe volkstuintjes opduiken: op de hoek van de Grote Steenweg en de Belpairestraat. 

Ik mis mijn dochter Katelijne en mijn schoonzoon Michiel die even in Uruguay verblijven. De plek is vlak voor het kantoor waar Michiel werkt en slechts enkele honderden meters van hun huis. Even later loopt er een blond meisje rond, we schatten haar op drie jaar. En we missen Oona ... Dit initiatief is hen op het lijf geschreven. De opening is voor volgende week. 

Hier wordt er gewerkt aan 'Emotional monuments'.

Wanneer ik deze ochtend naar de bakker om pistolets loop (noodzakelijk ingrediënt voor een geslaagde zondag), merk ik, vlak naast het perceel met de verdwenen volkstuintjes, het AIRbezen-initiatief. 
Gisteren hebben mensen, op duizend verschillende plaatsen in Antwerpen, een aardbeiplantje geplaatst. Bedoeling is om via een studie van de blaadjes, de concentratie van fijn stof in de lucht, te onderzoeken. 

Ik begrijp best de motieven van de Stad om het bouwen van seniorenflats te stimuleren.  Nu, door een andere instantie, laten onderzoeken wat de gevolgen zijn van dat fijne stof in stad, wringt een beetje. Zeker wanneer er vlak daarnaast minstens 1 hectare groen verdwenen is. En onderweg naar de bakker kunnen mijn kleinkinderen zich niet meer verwonderen over de kippen die er rond liepen.

Straks woont er dan weer een van mijn kleinkinderen op enkele stappen van de nieuwe volkstuintjes. In mijn verbeelding ligt er minstens een perceeltje klaar voor Katelijne en Michiel.